You are here

"SJAPO" voor de leerlingen van het Heilig hart Heverlee

Dit verhaal begint op een winteravond voor de televisie. Toevallig zap ik op een BBC documentaire over een experiment met Peermediation in een lagere school. Ik ga steeds meer op het puntje van mijn zetel zitten. Ik haal er zelfs een notaschriftje bij en begin neer te pennen wat ik zie. Wat een geweldig initiatief: leerlingen laten bemiddelen voor leeftijdgenoten... Dat is nu iets waar ik meteen zou voor willen gaan. Het is alsof ik net een grote schat heb ontdekt. De techniek van oplossingsgerichte conversaties zou zich uitstekend lenen tot conflictbemiddeling, zit ik te denken: luisteren naar de verhalen van de twee partijen, erkenning uitspreken voor de moeilijkheden, aandacht richten op wat de beide partijen nu willen ipv op wat ze niet willen (het conflict), kleine stapjes naar herstel afspreken, waardering laten uitspreken voor elkaar... Mijn enthousiasme groeit met de minuut.

Nauwelijks enkele weken later belt mijn collega Els mij op met een onwaarschijnlijk 'toeval' - bestaat toeval wel, of is het waar dat 'de dingen die je zoekt jou ook proberen te vinden'. Ze heeft op een familiefeest een gesprek gehad met één van haar nichten die betrokken is bij een project van Pax Christi over Peermediation in scholen. Er zijn scholen geïnteresseerd, er bestaat een cursus, alleen zoeken ze mensen die deze cursus willen geven aan de leerlingen. We zijn uitgelaten als kinderen en nemen onmiddellijk contact op met Pax Christi voor een verkennend gesprek. Het is van bij het begin een inspirerende ontmoeting met Gio de Weerdt, de bezieler van het peermediation project en voor we het weten, krijgen we de mooi uitgewerkte cursus in handen en de toestemming en uitnodiging om deze nog wat meer oplossingsgericht te maken om er ook onze persoonlijke bezieling in kwijt te kunnen. Nauwelijks twee weken later mogen we van Gio meelopen tijdens een weekend en krijgen meteen ook het vertrouwen om een oefening met de leerlingen uit te werken. Het voelt alsof we in een koud bad worden gegooid en is best wel spannend want een groep van jongeren uit een technische school is niet meteen een bekende en vertrouwde doelgroep. Ik leer hoe krachtig het is om zomaar vertrouwen te krijgen en onze oefening wordt een succes! Nu is onze goesting om verder betrokken te worden in het peermediation verhaal groter dan ooit geworden. We leren hoe we op een speelse manier de jongeren tijdens zoʼn weekend kunnen meekrijgen en we staan verbaasd over het onbevangen leervermogen en het idealisme van de jongens en meisjes die in dit project meestappen.

Enkele maanden later is het zover... Helemaal zélf een weekend in elkaar steken met de nieuwe leerlingenbegeleiders van het Heilig Hartinstituut van Heverlee. We krijgen ondersteuning en carte blanche van Pax Christi. En... natuurlijk doet niemand veel in zijn eentje... We krijgen een team ʻcoachesʼ mee op weekend, enkele bevlogen leerkrachten die op vrijwillige basis en uit idealisme hetweekend peermediation toteen succes willen maken. We staan wederom verbaasd over die mooie groep jonge mensen die er helemaal voor gaan, die de technieken sneller dan de meeste volwassenen in de vingers krijgen, die bemiddelingsgesprekken voeren met een “naturel” en een inzet alsof ze hun hele leven niets anders hebben gedaan. Op zondagnamiddag komt de klap op  de vuurpijl. We houden een droomoefening met de bedoeling om echt draagvlak en toekomst te creëren voor het peermediation  project in de school. In kleine groepjes fantaseren de leerlingen over de volgende vraag: “stel dat dit project slaagt... dat jullie binnen 5 jaar ongelooflijk fier zijn op wat jullie gerealiseerd hebben in de school... hoe zouden jullie dan praten over jullie peermediation project? Wat zou er van geworden zijn?” Ter plekke komen ze met een gedetailleerd en rijk geïllustreerd toekomstbeeld over hoe ze een logo hebben bedacht ʻSJAPOʼ, wat staat voor ʻSamen Jong Anders Problemen Oplossenʼ, over hoe dit echt een leerlingenproject is, gedragen én gepromoot door leerlingen, hoe ze bemiddelen in een houten huisje op de speelplaats, hoe ze ook eenzame en gepeste leerlingen bijstaan en een hart onder de riem kunnen steken, ...

SJAPO is nu ruim vijf jaar en is veel meer geworden dan een bemiddelingsproject. 5Het houten huisje staat er... de SJAPO leerlingen dragen rode sweaters, en vormen nu een bekend beeld op school. Elk jaar start een nieuwe enthousiaste groep en met vallen en opstaan leeft Sjapo een eigen leven, onder de blijvende stimulans van een aantal leerkracht-coaches die het project warm blijven  omarmen en die nu zelf de weekends voor de nieuwe bemiddelaars verzorgen. Dit is een verhaal van co-creatie... van elkaar vertrouwen geven en ervoor gaan. “SAMEN jong anders problemen oplossen”, we hebben ook een rol mogen spelen in dat verhaal en het is één van de mooiste ervaringen uit mijn werkleven geworden.

 

Liselotte Baeijaert, llfaro